It's not men, it's the system.

Unfortunately, that’s still what many people — especially men — think feminism is about.
 
In case you didn’t know, and before I get all philosophical: I am a feminist. And I’ll admit: I’m sometimes still afraid to say it, because of this persistent idea that being a feminist means I don’t like men or think little of them.
 
But the opposite is true. I love men. And it’s because I love them that I became a feminist.

A world built for men

We all grew up in a world built by and for men; a patriarchal system where, for centuries, women had fewer rights, fewer opportunities, and fewer choices. For a long time, marriage was the only way to gain stability or social standing. Women were expected to conform, to stay small, to support rather than lead.
 
Only recently in history have we begun to step outside of those structures and shape our lives on our own terms. Yet even though this is a man’s world, men themselves are trapped in it too.

Many grow up believing that to survive — let alone thrive — they must perform a certain version of masculinity: toughen up, don’t cry, figure it out alone, never show weakness. The only emotions that seem acceptable to display without consequence are indifference and anger.
 
To me, that’s a performance. It’s dehumanizing. And it’s dangerous.
 

A dangerous performance

The performance of "masculinity" is dangerous because it creates a world where suppressed emotions turn into aggression and violence — usually directed at those seen as weaker, most often women. When the only socially acceptable outlet for pain is anger, the result is a volatile mix that harms everyone involved.
 
It’s dangerous for men too. Being allowed to express only a fraction of who you truly are is a slow kind of suffocation. It isolates, depresses, and destroys. It’s no surprise that men have some of the highest suicide rates worldwide or that loneliness among young men has reached epidemic levels.
 
When emotion has no healthy outlet, it can turn inward as despair or outward as violence. And when that violence finds its target in women or other groups considered “less than,” it only reinforces the very system that caused the pain in the first place.
 
That system is patriarchy — not men. And patriarchy harms us all.

The system that hurts everyone

It shapes our politics, our economy, our relationships, and even the planet we live on. Patriarchy and capitalism go hand in hand: in a world where money equals power, greed and dominance have become virtues. It’s no coincidence that figures like Trump rise to rule, or that fascism finds its way back into mainstream politics. And the increasing influence of the manosphere through social media only adds flame to the fire.
 
Driven by money and greed, we are depleting our natural resources, destroying ecosystems, and collectively deteriorating — mentally, emotionally, physically. You can look at almost any study from the last decades, and they confirm what we already sense: this system is unsustainable.
 
If things don’t change soon, the world as we know it will crumble. And I believe that men hold a key role in this change.

The key lies with men

As long as men are forced to perform masculinity in the narrow ways they’ve been taught, our collective healing will remain out of reach. But when men begin to unlearn, when they are allowed to feel, to express, to soften without shame, I believe something extraordinary happens.
 
We all become freer.
 
Men’s liberation is inseparable from women’s liberation. One cannot exist without the other. When men are no longer oppressed by patriarchy, none of us will be.

I love men

Imagine a world where men are encouraged to be emotionally present — to connect instead of compete, to nurture instead of dominate. A world where power is defined not by status or money, but by empathy, integrity, and care.
 
That’s the world I want to help build.
 
So, for the love of men, I am a feminist. I will fight for equality and freedom for everyone, in whatever way I can. For me, that means starting small: helping individuals heal and become the fullest, truest versions of themselves. Helping men express their feelings in a healthy, human way. Because every act of healing, no matter how small, ripples outward.
 
And maybe, with enough ripples, we can shift the tide and create lasting change in our society.



Dat is helaas nog steeds wat veel mensen - en vooral mannen - denken dat feminisme betekent.

Voor de duidelijkheid: ik bén een feminist. En eerlijk? Soms vind ik het nog steeds spannend om dat hardop te zeggen, juist omdat zoveel mensen bij dat woord meteen denken dat het betekent dat ik mannen niet mag of minacht.

Maar niets is minder waar.

Ik hóu van mannen. En juist omdat ik van mannen houd, ben ik feminist.

Een wereld gemaakt voor mannen

We leven in een wereld die eeuwenlang door en voor mannen is gevormd, en het merendeel van die tijd hebben vrouwen minder rechten gehad. We moesten trouwen om überhaupt iets te kunnen bereiken, om bestaansrecht te hebben. We moesten ons voegen, aanpassen, kleiner maken. Pas sinds relatief korte tijd hebben we meer vrijheid gekregen om ons eigen pad te kiezen, en dat blijft nog altijd een proces.
 
Maar ook al is deze wereld nog steeds grotendeels een mannenwereld, mannen zélf zitten er net zo goed in vast. Veel van hen groeien op met het idee dat ze zich moeten verharden om te overleven: wees sterk, wees een man, huil niet, los het zelf op. De enige emoties die mannen lijken te mogen tonen zonder oordeel, zijn onverschilligheid en woede.

Maar dat – die beperkte ruimte om te voelen – berooft ze van hun menselijkheid. Dat is niet oké. En het is gevaarlijk.
 

De gevaarlijke kant van onderdrukte emoties

Als mannen alleen onverschilligheid of boosheid mogen tonen, ontstaat een explosieve mix. Die onderdrukte pijn en kwetsbaarheid zoekt vroeg of laat een uitweg, naar binnen of naar buiten.
 
Naar binnen, in de vorm van depressie, eenzaamheid, of zelfs zelfmoordgedachten.
Naar buiten, in de vorm van geweld en agressie, vaak gericht op wie als ‘zwakker’ wordt gezien: vrouwen, kinderen, of andere mannen die niet in het stereotype passen.
 
En dat is precies hoe het patriarchale systeem werkt: het creëert pijn en projectie. Het voedt het idee dat je macht nodig hebt om waardevol te zijn. Maar de echte vijand is niet ‘de ander’; het is het systeem zelf.

De gevolgen van een ziek systeem

Het patriarchaat en kapitalisme gaan hand in hand. We leven in een wereld waar macht, geld en status de hoogste waarden zijn. Fascisme krijgt weer speelruimte, en leiders als Trump zijn het symbool van wat er misgaat: macht zonder menselijkheid.

Gedreven door macht en geld, raakt onze planeet uitgeput en onze lichamen en geesten overbelast. Onderzoeken uit de afgelopen decennia laten het duidelijk zien: stress, burn-outs, depressie, geweld – ze nemen allemaal toe.

Als we op deze manier doorgaan, brokkelt de wereld zoals we die kennen langzaam af. En ik denk dat mannen hier de grootste verandering in teweeg kunnen brengen.

De sleutel ligt bij mannen

Juist omdat mannen in dit systeem de meeste macht en invloed hebben, hebben zij ook de grootste kans én verantwoordelijkheid om het te veranderen. Maar zolang mannen vastzitten in het keurslijf van zogenaamde ‘echte mannelijkheid’ - nog eens versterkt door de manosphere-beweging op social media - blijven ze zelf ook gevangen en verandert er niets.
 
Ik geloof dat de bevrijding van mannen onlosmakelijk verbonden is met die van vrouwen. Pas wanneer mannen de vrijheid krijgen om volledig mens te zijn, waarbij ook zij zachtheid, kwetsbaarheid, liefde en elke emotie mogen laten zien, kan er gelijkheid ontstaan. Pas dan zijn we echt vrij. Pas dan verandert er iets.

Ik hou van mannen

Als mannen leren om te voelen in plaats van te verharden, te verbinden in plaats van te presteren, dan kan de wereld langzaam helen. We kunnen dan een samenleving bouwen waarin menselijkheid belangrijker is dan macht, en waar niemand hoeft te doen alsof. Wanneer mannen vrij zijn om zichzelf te zijn, zijn wij dat allemaal. En dan kan er iets fundamenteel verschuiven.

Dat is een wereld die ik graag help bouwen.

Ik ben feminist, voor vrouwen én mannen. Ik blijf me op mijn eigen manier inzetten voor gelijkheid en vrijheid, voor ons allemaal. Voor mij begint dat met het begeleiden van mensen om dichter bij zichzelf te komen, om te leren voelen, te helen, en zich op hun eigen, unieke manier uit te drukken. Zeker mannen. Niet als toneelspeler, maar als hun volle, échte zelf.

Ik geloof dat als we dit met genoeg mensen doen, het een kettingreactie kan veroorzaken en zo op grotere schaal verandering mogelijk maakt.

En dat leidt hopelijk tot een betere wereld voor ons allemaal.